زیرا اخلاقهای مبتنی بر یک فرهنگ خاص قابل توصیه به همۀ مردم دنیا نیستند. زیرا جهان ما در عین افزایش ارتباطات و آسان‌تر شدن آشنایی مردم با یکدیگر با مشکلات و مسائلی هم مواجه شده است که راه حل اخلاقهای دیگر کمتر پاسخگوی این مشکلات و مسائل هستند، مشکلاتی چون کمبود منابع، بهره‌کشی‌های نابحق مانند سوء استفاده از کودکان کار، افزایش فقر و افزایش فاصلۀ فقیر و غنی، پایمال شدن حقوق بشر در همۀ جوامع به خصوص در حق اقلیتها و مهاجران، تخریب محیط زیست، افزایش تعصبهای قومی، دینی و جنسیتی، و تروریسم دولتی و غیردولتی، و ابتلای همۀ مردم جهان به بیماریهای فراگیر و بی‌درمان. اخلاق جهانی بیان کنندۀ این راه حل است که باید با همۀ این مسائل با مبنایی فراگیر مواجهۀ اخلاقی کرد و حقوق همۀ انسانها را در نظر گرفت و در فهرست خوبیها جایی هم برای گوناگونی اندیشه‌ها و فرهنگها باز کرد. اخلاق جهانی همه را به فضیلت‌مندی دعوت می‌کند و فضیلت عبارت است از عمل عادلانه، شرافتمندانه، معتدل و نیک خواهانه که همه از سر اختیار، نه به زور قانون، آن را بر الگوی زندگی خویش تحمیل می‌کنند.   

نظریه‌ها در اخلاق در قالب یکی از مکاتب یا رویکردهای وظیفه‌گرا، غایت‌گرا یا فائده‌گرا، و فضیلت‌گرا به وجود می‌آیند. اخلاق جهانی می‌تواند با همۀ این مکاتب سازگار افتد و سودمند باشد و قابل اجرا. بنابراین، گونه‌ای پلورالیسم نظری در بنیاد اخلاق جهانی وجود دارد.

به هیچ وجه، بلکه اخلاق جهانی فراتر از همۀ ادیان به سعادتمندی همۀ افراد بشر می‌اندیشد و از آموزه‌های جهانشمول ادیان هم استقبال می‌کند. اخلاق جهانی در واقع در برابر نگاه تبعیض آمیزی است که در دیدگاه غالب سیاستمداران، ثروتمندان، و برخی عالمان علوم تجربی و فنی و انسانی هست که به آدمیان از چشم خدایی نگاه می‌کنند و خود را، به دلیل داشتن قدرت، ثروت و دانش، برتر از دیگران به حساب می‌آورند و حتی تبعیض نژادی و جنسیتی را در همین قرن ما عملاً و نظراً مجاز می‌شمارند.  

اخلاق جهانی اولا به درک ما از دنیای دیگران کمک می‌کند و می‌تواند نشان دهد که اخلاقی زیستن به مصلحت و نفع همۀ ماست، و ثانیا با ارتقای درکمان از ماهیت مسائل مشترک همۀ آدمیان از تعصبها می‌کاهد، ثالثا، زمینۀ نزاعها، خشونتها، و جنگهای قومی، دینی، و ملیتی را از میان برمی‌دارد یا حداقل کاهش می‌دهد.